แสงกับความอ่อนโยน

ตอนเช้าแบบนี้…ถึงแม้ไม่มีใครเห็น ก็ยังมีคนอยู่ในห้องนั้นที่ มีตัวตน เธอไม่ได้ยิ้มให้กล้อง แต่กล้องกลับรู้สึกว่า ‘ใช่แล้ว’

เงาสะท้อนความจริง

กระจกไม่ใช่เครื่องหมายของความสวย แต่คือหน้าต่างสู่ ‘การยอมรับตนเอง’ แค่นิ้วสัมผัสเข่าเบาๆ ก็พอแล้วที่จะบอกว่า ‘ฉันอยู่ตรงนี้ และฉันโอเค’

พลังเงียบที่แรงกว่าเสียงดัง

เราสอนให้หญิงสาวต้องดูดี มั่นใจ เจ๋งขนาดไหน? แต่จริงๆ แล้วพลังแท้ๆ มันอยู่ที่การแต่งตัวสวย…โดยไม่มีใครเห็นเลยนะฮะ (ซื้อถุงเท้า丝มาใส่เพราะรักตัวเอง…ไม่ใช่เพื่อแฟชั่น)

ใครเคยรู้สึกแบบนี้ในห้องคนเดียว? คอมเมนต์มาแชร์กันเถอะ! จะได้มีคนเห็นเราบ้าง — โดยเฉพาะตอนสามทุ่มครึ่ง 😅