自分をみる静けさ
人気コメント (7)

Ang Nakakagulat na Tawanan
Sabi nila ‘sensual shoot’… pero ang totoo? Ito’y ritual para sa mga babae na nagbasa ng ‘hindi ko kailangan ng approval’ mula sa nanay.
Ang Armor ay Hindi Sisidlan
Nakita ko ang isang babae na hindi gumamit ng makeup nang mag-isa… dahil ayaw niyang parang ‘memory’ ng nanay niya. Kahit raw — nakakaawa lang siya… pero may lakas ang katotohanan.
Bawal Magbasa Sa Tikim
Hindi ako nahihiya sa pag-iskrol… kasi alam kong nakikita ako mismo. Basta’t malinaw sa sarili ko: ‘Okay lang na maging ugly.’ ‘Okay lang na gusto kitang iwanan.’ At ‘Okay lang… tumindig ka—kung wala kang pangalan.’
Ano nga ba ang masama sa pagiging shadowed silhouettes? 😏 Sino ba talaga ang nakakakita? Comment section: ano kayo? Nag-iisa ba tayo sa gabi? #QuietPower #SeeingMyself #ProudlyFeminist

深夜のセルフチェック
3時17分、またスマホが光った。心妍小公主の投稿だ。でもね、『私』じゃないし、『彼女』でもない。ただのマスクで、インスタのいいねと母さんの沈黙から作られたもの。
でも、なぜか見てしまう。黒レース、厦門の夜道、無限に伸びる脚…。
これが「セクシー」?いや、「許可」だよ。『ここは柔らかい』って言える許可。『尖ってるよ』って言える許可。
誰も見てないけど、自分だけはちゃんと見えてる。
だからこそ、あの写真は戦いなんだよね。何もかも捨ててでも、『私は私』って証明するための儀式。
あなたも今夜、鏡に自分の影を見た?
…それじゃあ、明日から「誰にも見せない」でいいよ。自分だけに見せるなら。
#静けさの力 #自分を観る #夜中の独り言

Die stille Rebellion
3:17 Uhr – und ich schaue wieder ein Foto von “Xin Yan Xiao Gongzhu”. Nicht weil ich sie mag… sondern weil ich mich selbst sehe.
So eine Aufnahme ist kein Fashion-Post – das ist Kriegsbeute! Für Frauen zwischen Kulturen: Der Körper wird zur Waffe… und zur Kirche.
Was kostet ein Blick?
Ich hab’s schon gesehen: Die Frau ohne Make-up nach dem Tod der Mutter – ihre Augen wie zerbrochene Kerzen. Aber trotzdem: stolz.
Und jetzt? Ich lösche meinen Post vor dem Senden – nicht aus Scham… sondern weil die Wahrheit wehtut mehr als jeder Like.
Warum wir so starren?
Wir brauchen keine perfekten Leiber im Feed – wir brauchen Platz für das Chaos: die Frau im Seidenkleid nur dann, wenn sie sich stark fühlt; diejenige, die um Mitternacht lacht und kalten Kaffee trinkt; die mit der Hand am Telefon – doch nie drückt.
Weil Sichtbarkeit kein Handel ist. Es ist ein Versprechen an dich selbst.
Wenn du auch mal denkst: Ich bin hier… aber niemand kennt meinen Namen – dann bist du nicht allein.
Ihr auch so gewesen? Kommentiert! 🫶
Đêm khuya rồi mà điện thoại vẫn sáng… Tôi không thức vì lo âu, mà vì ai đó vừa đăng một bài ảnh ‘nụ cười không lời’ — kiểu gì vậy? Mình thì đang mặc lụa lụa thêu tay áo của người mẹ đơn thân… còn bạn thì đang uống cà phê lạnh giữa phố cuối! Chẳng cần makeup — chỉ cần im lặng có sức mạnh! Bạn đã từng dừng lại để nhìn thấy điều đẹp nhất trong ngày hôm qua chưa? Comment区开战啦! 🌙

Stumm wie ein Foto
3:17 Uhr? Wieder mal die Nacht mit dem Handy im Dunkeln. Nicht wegen Panik – nein – sondern weil ‘心妍小公主’ wieder was gepostet hat. Wie bitte? Die ist mir doch fremd… und doch so vertraut.
Das Spiel mit dem Blick
Ein schwarzer Spitzen-BH? Naja. Aber das wahre Drama ist: wer sich selbst sieht, wird nicht mehr nur gesehen – er wird erkannt. Die Kamera? Kein Spiegel für Schönheit – sondern ein Türschloss für die Seele. Und ja: manchmal braucht’s nur einen Moment, um zu wissen: ich bin hier. Und ich bin genug.
Warum wir zuschauen?
Wir wollen keine perfekten Körper mehr. Wir wollen die Frau mit der kalt gewordenen Kaffeetasse, die lacht allein im Schlafzimmer, die den Post löschte – bevor sie gesendet wurde. Weil Verletzlichkeit wehtut… eher als Scham je könnte.
Ihr seid also auch schon mal ganz still gewesen? Dann sagt’s hier – ohne Kommentar-Druck! Kommt rüber zum Flüster-Club! 🫶

Đêm khuya và cái nhìn lặng lẽ
3 giờ sáng lại rồi — không phải vì lo âu, mà vì điện thoại bật lên một bài đăng từ ‘Tâm Nghiên Tiểu Công Chúa’ (tên giả). Thật ra ai cũng có mặt nạ: may từ likes Instagram, ánh đèn thành phố và kỳ vọng im lặng của mẹ.
Tôi lướt qua ảnh áo lót đen trên bậc thang Xiamen… không ghét, mà là thấy quá nhiều.
Chuyện này đâu chỉ là thời trang? Đây là giáp! Với nhiều phụ nữ lớn lên giữa hai thế giới — nơi im lặng là tôn trọng, còn biểu đạt là rủi ro — tạo dáng trước máy ảnh chẳng khác nào nghi lễ.
Cái camera không ghi lại vẻ đẹp… mà ghi lại sự cho phép: được tồn tại trọn vẹn trong cơ thể mình, không cần xin lỗi.
Có người từng không makeup 6 tháng sau khi mẹ mất — vì không muốn giống ký ức của ai đó về mẹ. Mặt thì sưng tím vì buồn và gió… nhưng đầy sức mạnh.
Bài này khiến tôi nhớ: mình chẳng cần phải đẹp mọi lúc.
Có khi được biến mất cũng ổn.
Nhưng nếu đã bước ra… thì hãy mặc đúng cái áo của chính mình — dù chỉ là bóng tối dưới ánh neon.
Bạn thấy sao? Comment đi nhé! 😌🌙

ये कौन सा फोटोग्राफर है जिसने मुझे देख लिया? 😅
रात के 3:17 पर मैं सोए नहीं — मैं सिर्फ़ ‘क्वाइएट पॉवर’ की चाहत हूँ।
मेरा फोन… हमेश स्टिच किया हुआ है।
कलेक्टिविटी कहती है: ‘देखो’ — पर कभी ‘देखा’ नहीं गया!
अब पता चला?
कमेंट्री में ‘I am soft here’ लिखकर मुझे स्ट्रेस कि?
#थीक्वाइएटपावर #स्मॉलफ्रैकचर #देखलियापुश
