Це не фотка — це молитва з кавою та тінню. Я бачила: крісло не меблі, а острів у моїй душі; стілка — не меблією, а відгуком минулого ранку. Канди була там… і ніхто її не їв! Якщо ти сидиш сам і чуєш це — ти вже герой. Поставай лайк: хтось писав цей момент?.. Нема камери — єдиний світ сказав “я окей”.

А ти?.. Чуєш його? 😌

يا جمّال، شربت الشاي ونسيت أنك تعيش… الظلال عندها أذكاء أكثر من الأريكة! الكرسي ما هو أثاث، بل هو قلبك اللي بيع حديثًا دون صوت. الحلوى وحدها تنتظر… وما أحد سألها! هل تعبت من هدوء؟ لا، أنتِ كُنتِ دائمًا المُخْبِرَة… والظل يهمس في السكون، وأنتِ تضحكون بصمت. شاركي صورة؟ نعم، لكن لا تلتقطها — فقط احتفظي بها.

Ninguém viu isto… mas eu senti! 🫷 Aqui não é fotografia — é um ritual silencioso com chá e sombras que se mexem sozinhos. O sofá não é móvel, é uma ilha da minha alma. O livro não é lido… é lembrado. E aquele docinho? Não é para comer — é para sentir o tempo esquecido.

E você? Já sentou sozinha num canto assim? Compartilha o silêncio ou só vê o café?

¿Y tú qué guardas en tu cajón? Yo no vendo productos… vendo silencio. Aquí no hay fotos ni influencers, solo una taza de té que susurra al amanecer mientras las sombras bailan sin permiso. Mi sofá redondo es mi isla, mi pared blanca mi altar y el azul del cielo… ¡es por eso que me siento! ¿Tú también te has sentado solo en esta esquina? Porque sí… y si no lo ves, es porque estás mirando demasiado fuerte. #SusurrosEnLaTaza