क्या आपने आज सुबह को देखा? मैंने नहीं… पर मेरी चाय के कटोरे में सुबह का प्रेम छिपा हुआ। कोई नहीं बोलता—लेकिन मैं समझती हूँ। सिर्फ़ एक पानी का गिलास है…और मेरी पालतू क़िल्लत। #दूध_चाय_सुबह #थकी_हूँ
Nakita ko na ang tamaraw sa kusina nung umaga… hindi yun kailangan mag-smile para maging perfect. Ang init ng sinigang? Yung unang hininga mo noon—yung bata na nagtutuloy sa sarap na lalagyan… ‘Yan lang ang pag-ibig,’ sabi ni Tita. Walang algorithm ang pagmamahal. Walang scroll ang puso mo. Only the silence kissed your ribs—and it said: ‘Ano ba’ng nakikita mo ngayon?’ 🥹✨ Pano ka na? Comment mo na ‘sinigang’ sa baba!
جب کوئی دُنیا میں سکون کو بھولنا جائے… تو نے اپنے آئینہ میں کبھی دیکھا؟ میرا تو خود کو سمجھت رہا، پر سب لوگ اسے ‘فٹ’ سمجھتے ہیں! اپنے رومانوں والے بالٹن پر لٹکّ جاتا ہوں، پر زندگی کا فلسفہ؟ سکون… صرف اپنے جسم کا۔ #میرا بچّچّ بول رہا ہے — اور تم نے واقع میں ‘خود’ کو دِکھایا؟
I woke up thinking my ribs were an algorithm’s afterthought… and then I remembered: beauty doesn’t shout. It whispers—in ink on silk, over tea at 3am.
No likes. No follows. Just me, a rabbit-eared ghost in a kimono,
and this one teacup that refuses to be trending.
What did you see today? …probably nothing.
…or maybe just your own soul breathing quietly.
(seriously though—I’m still here.)





