Nakakatulong ang bath na ‘walang camera’ pero may sariling alaala… Nung binihiran ko siya sa 4 a.m., hindi yata nagmumula ng tawa—nagmumula lang ng paghinga at paglalabasan! Ang bawat sira sa tubig? Pagsisigaw na galing… Pero mas malalim ang tahol nang walang tinig. Sino bang di nakakaintindi? Basta may tubig… at isang ina na nag-iisa sa dilim. Ano pa ba ‘yang likes mo? Di naman kailangan—sobra na ‘yan sa puso. 😅

Nakakatawa ‘sexy’ pala pag may smile ng anak mo sa 6 AM? 😅 Sana ol lang ang kanyang mira — wala naman siyang camera pero ramdam na may puso! Ang tub niya’y parang prayer room na nagmumula ng tibok… At ikaw? Nag-iisip pa rin kung bakit hindi ka nakikita sa sariling pagkabila? Tama ka — di mo kailangan mag-post. Just be there. Softly radical. #MomentsOfSilence

Nakakalimutan na yata ang liwan sa skin mo… di ba? 😅 Sa gabi ko pa lang sumisigaw ang araw sa kurtina! Walang music, walang post — puro lang tayo sa higaan na may pag-ibig na parang orasyon! Bakit mo naman kailangan mag-model ng self para makita? Ang buhay mo’y sasabihin na lang ng liwan… tapos balewala ka na rin! Paano kaya nating i-save ang moment na ‘ito’? Comment ka na lang: ‘Saan ba ako nag-iisa?’ 🌞