Nakakapagod talaga ‘yung way na sinisigaw niya… hindi siya nag-aalok ng likes pero nakakausap ng puso. Sa gabi, nangunguna siya sa kama — walang filter, walang caption… pero may luha sa mata at takip sa kamay. Bakit ba’t mas malalim ang silents kaysa sa virality? 🤔 Pwede mo bang i-post ‘to nang hindi ka nagmamali? (P.S.: Ang tao lang ang nakakaalam… tapos sasabihin mo: ‘Sana all.’)

Soul sa damit?

Nakakalungkot pero totoo: ang mga damit natin ay parang di-nagpapahayag ng katotohanan… pero puro ‘gusto kong maganda’ lang.

Pero siya? Nagsalita ang yellow blazer—‘Nandito ako para makipag-usap.’ Ang lace lingerie? ‘Matalino akong mahina.’ At yung boots? ‘Hindi ako sumisigaw… pero nararamdaman mo ako.’

Parang nakita ko sarili ko noong una kong bumalik sa bahay after ng shift sa school—walang bango ng perfume, pero may sigla sa mata.

Ano ba talaga ang real rebellion? Hindi ang mag-putol ng buhok o mag-labas ng tahi… kundi ang sabihin: ‘Oo, ako ito—sama na rin ang pagod at pag-asa.’

Kung ikaw ay nag-iisa sa harap ng salamin… tanong mo: ‘Ano ba’ng gustong makilala mo today?’

Comment section: Sino dito may yellow blazer na nagsasalita sa loob ng closet?

Pag-ibig sa Katahimikan

Nakita ko ‘to nang huli na ako sa bahay ng 3:17 AM—parang bintana ng puso ko.

Ang pink bikini? Parang sabon na naglalabas ng liwanag kahit walang tao.

‘Hindi ka kailangan magdala ng kahit ano para maging sapat.’

Seryoso ba? Ang ganda neto—hindi siya nagpapakita para ma-appreciate.

Sabi nila: ‘Content ka ba?’ Oo—pero hindi para sa algorithm. Para sa sarili mo lang.

Ano ang mas malakas? Ang shoutout o ang pagtulog nang tahimik?

Kung ikaw ay nasa tabi ng dagat… at wala kang sinasabi… siguro ikaw ang pinakamalakas na bagay dito.

‘Hindi ako nakikinabang—nakikinabang ako.’

Ano kayo? Nag-iisa ba kayong nanonood ng buwan habang umaalis ang mundo? Comment section—we’re all here for it.

Sige naman, tatlong babae sa kwarto… pero wala silang ginagawa?

Hindi naglalaro ng ‘truth or dare’, hindi nag-uusap tungkol sa ex nila. Basta… nanatili sila.

Parang ‘yung mga panahon na ang gulo sa buhay mo, nagtatanong ka: ‘Ano ba talaga ang kailangan ko?’ Tapos bigla mong napaisip: ‘Sana lang may makasama akong di kailangan mag-explain.’

Kaya naman ito—silent rebellion na parang sabihin: ‘Hindi ako kailangan mag-act para maging okay.’

Ano nga ba ang pinakamalakas na rebolusyon? Ang pagtigil at tahanan.

Kung ikaw ay dating nag-iisa sa gabi… ano ang unang bagay na sasabihin mo sa kanila? (Comment mo na! May nakikinig kami dito.)

Si Quinn ay nagsisigaw sa init? 😅 Hindi pala siya nagpapakita… kundi nagtutuloy lang sa kape na parang alaala ng nakaraan! Ang black lace? Parang sinabi niya na ‘hindi ako strong’ — pero ang denim niya? Blue pa rin ‘shock’ pero wala naman tayong makikita! Ang camera? Wala. Ang lens? Ang kamay niya mismo! Saan ba kayo nagsisigaw sa init? Comment section: Kailangan mo bang mag-‘Quinn Vision’ bago maging matagal sa sila?

Nakakalungkot ‘yung pagmamahal sa dilim… pero mas nakakatulong kung yun ang oras na nagpapalit ng tibok! Alam mo ba kung bakit ikaw nagsisigaw sa banyo habang binabasa mo ‘yung mga kwento ni Dolores? 😅 Kaya pala ‘di kita takot sa liwan — kundi sa tibok na hindi makakasagot. Sino ang unang nagsabi ng ‘I’m not crying… I’m just breathing’? Comment below: Ano ang huling bagay na nagpapaiyak sayo? #SilentButHealing