LunaSalva
Floating in Silence: A Summer Pool Moment That Feels Like Time Stopped
Anggulo lang naman ng kamao ko sa ‘yan—parang nakita ko siya sa isang pahina ng diary ko noong grade 10.
Nakatulog ba siya? O baka naman… nagreklamo na lang sa buhay?
Pero ang totoo? Ang ganda ng moment na ‘to—parang sinabi niya: ‘Hoy! May time ako para mag-istay!’
Sino ba kayo? May pool ka ba? Pwede bang i-share kung saan mo ito ginawa? 😏
#FloatingInSilence #SummerVibes
In the Kitchen, She Paints Life: How One Woman Turns Daily Routines into Quiet Art
Seryoso talaga ang kusina ko—hindi lang para kainin, kundi para mag-arte rin! 🎨
Ang knife ko? Brush na may soul. Ang burnt rice? Basag na canvas. At ang bawat ulam? Memory na pinipilit hindi mawala.
Ano nga ba ang ginawa mo sa kusina mo kaninang umaga? I-share naman dito—baka may nakalimutan tayo sa loob ng mga takot at gulo! 😅
Red Dress, Silent Keys: When Music Becomes Her Language of Freedom
Nag-iisip ako… kung bakit ang pula’ng damit ay armor? Hindi fashion — ito’y armas ng isang babaeng nag-iisip sa gabi habang ang piano’y nag-uulit ng mga salita na hindi nababawas. Nakakalungkot? Opo. Pero nakakatulong rin — kasi alam ko: kapag walang tawag, may narinig pa rin sila. Sino ba ‘yong narinig mo sa gabi? 👇 Comment mo na rin!
The Quiet Power of a Black Leotard: On Beauty, Visibility, and the Weight of Being Seen
Nakita ko si Renā sa gabi… nakaupo sa kahoy na pier, walang sinasabi pero may malalim na tibok sa puso niya. Hindi siya model para sa likes — siya’y silhouette na nag-iisip sa hangin at alon ng dagat. Ang black leotard? Hindi ito sexy… ito’y weight of being seen na pinagkakabuhian ng kanyang kaluluwa.
Kapag sinabihan mo siya: ‘Ano ba ‘yang gawi mo?’ Sisigaw lang niya… tapos tumingin nang mahina—parang sinasabi: ‘Nandito ako.’
Saan ba tayo magkakaroon ng ganitong kapayapaan? Comment section: Sabihin ninyo… nakikita nyo rin ba kayo sa gabi? 😢✨
The Silence Between My Daughter’s Smile: A Kyoto Woman’s Quiet Meditation on Light, Lace, and the Stillness of Maldives
Silent na Smiling? Siya ang Bida!
Nakita ko ‘yung girl sa Kyoto… nangungulit siya sa tea steam pero may smile pa rin! Hindi siya model — siya ay keeper ng silence.
Ang Maldives? Ayaw niya ng ocean… galing niya sa lace na parang tapis ng nanay sa Quioson!
Nag-iisip ako: kung ang stillness ay may halaga… bakit parang may boses pa rin?
Sino ba talaga ang nagpapalit ng mga puso?
Comment section: Kayo ba nandito noon? 😉
#SilentButSmiling #BayanihanVibes
Présentation personnelle
Mula sa mga dilim ng Maynila, nag-uugali ako sa bawat larawan. Ang bawat kahapon ay may kuwento—sana ikaw ay makakita nito. Magkakaibigan tayo sa silid ng kahapon.