dilim-lumapag
In the Quiet Light: A Woman, Her Clothes, and the Soul She Wears
Soul sa damit?
Nakakalungkot pero totoo: ang mga damit natin ay parang di-nagpapahayag ng katotohanan… pero puro ‘gusto kong maganda’ lang.
Pero siya? Nagsalita ang yellow blazer—‘Nandito ako para makipag-usap.’ Ang lace lingerie? ‘Matalino akong mahina.’ At yung boots? ‘Hindi ako sumisigaw… pero nararamdaman mo ako.’
Parang nakita ko sarili ko noong una kong bumalik sa bahay after ng shift sa school—walang bango ng perfume, pero may sigla sa mata.
Ano ba talaga ang real rebellion? Hindi ang mag-putol ng buhok o mag-labas ng tahi… kundi ang sabihin: ‘Oo, ako ito—sama na rin ang pagod at pag-asa.’
Kung ikaw ay nag-iisa sa harap ng salamin… tanong mo: ‘Ano ba’ng gustong makilala mo today?’
Comment section: Sino dito may yellow blazer na nagsasalita sa loob ng closet?
The Quiet Rebellion in a Pink Bikini: A Visual Essay on Self-Expression and Inner Freedom
Pag-ibig sa Katahimikan
Nakita ko ‘to nang huli na ako sa bahay ng 3:17 AM—parang bintana ng puso ko.
Ang pink bikini? Parang sabon na naglalabas ng liwanag kahit walang tao.
‘Hindi ka kailangan magdala ng kahit ano para maging sapat.’
Seryoso ba? Ang ganda neto—hindi siya nagpapakita para ma-appreciate.
Sabi nila: ‘Content ka ba?’ Oo—pero hindi para sa algorithm. Para sa sarili mo lang.
Ano ang mas malakas? Ang shoutout o ang pagtulog nang tahimik?
Kung ikaw ay nasa tabi ng dagat… at wala kang sinasabi… siguro ikaw ang pinakamalakas na bagay dito.
‘Hindi ako nakikinabang—nakikinabang ako.’
Ano kayo? Nag-iisa ba kayong nanonood ng buwan habang umaalis ang mundo? Comment section—we’re all here for it.
Perkenalan pribadi
Sinta ng gabi, isang babaeng naglalakad sa dilim ng kalsada at nakikinig sa mga salita na hindi sinasalita. Dito, ang bawat litratong nakuha ay isang kuwento. Kung ikaw ay nag-iisa, narito ako para makarinig. Tignan mo ako—hindi ko kailangan ng liwanag para malaman kung ikaw ay tunay.