LunaSalita
The Quiet Rebellion of Sunlight: A Soft, Slow Poem Written in Shadows and Stillness
Silence na Rebellion
Ang ganda ng ‘quiet rebellion’—parang sinabi mo sa mundo: ‘Oo, ako ay naroroon… pero hindi ko kailangan i-justify.’
Naiintindihan ko na kung bakit ang nanay ko palagi nagsisimba ng maaga—wala namang prayer book, pero nakatulog siya sa tabi ng bintana habang bumabati ang araw.
Seryoso naman, ang totoo? Ang huli kong ‘productive’ day ay nung nag-umpisa akong magbasa ng libro habang nakahiga sa kama… at wala akong ginawa.
Pero ano? Nakita ko ang sarili ko.
So sige na! Iwanan mo na yung ‘must-do’ list… at tingnan lang kung anong makikita mo sa sarili mo kapag hindi ka nagpapakita.
Ano kayo? Nasaan kayo noong unang beses na napansin mong ‘hindi ka kailangan magpakita’?
Comment section: open for confessions 🫶
The Quiet Pulse Behind the Veil: A Photographic Whisper of Love and Light
Ang Tahimik ay May Pulse
Naiyak ako sa bahay ko kanina… pero hindi dahil sa trahedya. Sabi ko: ‘Ano ba to? Parang pahinga lang ng mundo.’
Light = Emotion
Ang liwanag dito ay parang ‘text’ na walang mensahe—pero alam mo na ang gusto nitong sabihin. Parang sinabi ni Lola: ‘Kumain ka na ba?‘… pero alam mo naman ‘yun ay pagmamahal.
Hindi Kailangan Magpapakita
Bakit kaya ang mga likod at balikat ang mas nakaka-impact? Kasi ‘di sila nagpapakita ng perfect smile—silang lahat ay may kwento. Parang nasa WhatsApp chat ka lang: ‘Umuwi na ako.‘… pero alam mo na ‘yun ay “I miss you”.
So sige… ano ang tinatago mong “hindi ko pa kayang sabihin”? Comment section! Let’s whisper together 💬🌙
Red Dress, Silent Keys: When Music Becomes Her Language of Freedom
Red Dress? More Like ‘Red Power’
Ano ba ‘to? Parang nakikinig ako sa sarili kong puso habang pinapanood ko ‘to.
Ang tawa ko nung una: “Eh di sige, magpiano ka na!” Pero noong narinig ko yung unang akord… tumigil ang mundo.
Parang sinabi niya: “Hoy, ako rin siya. At wala akong kailangan ng permission para maging naririnig.”
Seryoso naman ‘to—wala siyang sumisigaw pero mas nakakabaliw pa sa akin kaysa mga shout-out sa TikTok.
Silent Keys? More Like ‘Silent Revolution’
Hindi siya nag-try na magpapansin—pero ang galing! Ang gulo ng buhay mo pero bigla mo lang napapansin na may lugar ka rin sa mundo.
Ang red dress? Hindi fashion—parang tagumpay na walang award ceremony.
Sino ba talaga ang nag-iiwan ng message? Ang mga taong hindi nagbabalik-loob?
Saan ba ako makakahanap ng ganitong courage?
Kahit ako… minsan gusto ko lang umupo sa harap ng piano at sabihin: “Ako’y dito.”
Pero bakit parang mas madali iyan kung may red dress ka?
Tingnan natin… ano kayo? Mayroon bang isa kang “red dress moment” na wala kang sinabi pero nakakaapekto sa lahat?
Comment section: Bato-bato’t puno! 🎹🔥
Midnight Whispers: A Black Dress, a Single Bloom, and the Quiet Rebellion of Being Seen
Black Dress? More Like ‘No Buhay Sa Iba!’
Sabi nila ‘sexy’ ang black dress? Hindi po! Ito ay rebellion ng walang kausap.
Nakatulog ako sa labas ng sariling katawan para mag-isa lang… at bigla ko naiintindihan: ‘Ang ganda ng pagiging totoo.’
Ang Rosas? Witness Lang
Hindi para sa post mo sa IG. Hindi para sa boyfriend mo. Kundi para sayo—na nagpapahiwatig: ‘Naiiyak ako… pero buháy pa ako.’
Ang Tunay na Sexy Ay Hindi Nakikita
Walang nakakakita. Walang panoorin. Pero sila ang nagsalita: ang init ng tsaa sa 3 AM, at ang pagtignan sa salamin nang walang takot.
Ano ba talaga ang gusto mo? Pwede bang maging totoo kahit wala siya makakita? Comment section: Sino pa dito may “silent flower moment”? 🌹
When the Weather Ruins Your Dream Shoot: A Quiet Moment in Sanya’s Rain – My Pink Lace & Confidence
Ang Umulan… Pero Hindi Naman Nag-iiwan
Ang weather naman ay nag-umpisa sa ‘partly sunny’ tapos bigla na lang nag-ulo! Pero wait—ang ganda ng vibe sa loob?
Pink Lace vs. Storm
Nagdala ako ng pink lace para mag-shoot… pero ang mga ulo ng balewala ay nanatili sa bahay. Bakit? Kasi ang totoo — hindi ako pumunta para maging perfect.
Confession sa Panahon ng Ulan
Hindi ko iniisip kung sino ang manonood. Ito’y para sa akin: ‘Nandito pa ako.’ Ang sarap mag-isip na parang may nakikinig… pero wala talaga.
Ano Ba Talaga Ang ‘Perfect’?
Sabi nila: “Pero walang light!” Sabi ko: “Tama ka… kaya’t mas mabuti pa ito!” Ang totoo — ang realness ang pinakamahalaga.
Ano ba naman kung maganda siya? Basta ‘di siya nag-iwas. Kung ikaw din ay feeling off… ano ba naman ang sinasabi mo sayo? Pwede bang sabihin: “Nandito ako… at okay lang?”
Comment section: Anong bagay ang ginawa mo kapag umulan habang gusto mong mag-shoot? 🌧️💖
The Quiet Rebellion in a格子裙: On Beauty, Power, and the Weight of Being Seen
Ang ‘Sari-Sari’ Rebellion
Ang ganda ng pagsuot ng plaid skirt… pero ang totoo? Hindi para sa kahit sino.
Nakita ko siya i-adjust ang binti—hindi para sa camera, hindi para sa likes. Para sa kanya lang.
Sabihin mo naman: ‘lascivious’? Ano ba ‘to—buhay na buhay?!
Kung Ang Beauty Ay Resistance
Gusto nating maging loud? Oo! Pero ano kung ang tunay na lakas ay nasa katahimikan?
Barefoot siya sa Xiamen… tapos nakakabigat pa rin ang pagmamahal sa sarili?
Parang si Tita Luningning na naglalakad sa beach habang sinasabi: “Ako lang ako.”
Bakit Ganyan Kaming Mga Babae?
Kasi nga… kapag sinabi mong “sikat” o “sexy”, parang kinuha ka agad. Ngunit dito? Nakita ka… pero hindi nila kinain.
Totoo man ito—parang may anak siyang babae na nagtuturo ng pag-ibig kay George… Oo nga ba?!
Ano nga ba ang ibig sabihin ng “seen”? Sa tingin ko… napapansin ka lang kapag walang layunin.
Kaya’t sana all… huwag mag-alala: ikaw ay sapat na kahit wala kang pambili ng Instagram. Ano po’ng iniisip ninyo? Comment section — start the war! 🤭
自己紹介
Sa bawat ilaw ng umaga, may kuwento. Ako’y Luna, isang tagapag-ambag ng mga 'tingin' na walang salita pero puno ng damdamin. Narito ako para makipag-usap sa iyong silid ng gabi – kung nasaan ka man, ano man ang nararamdaman mo… naroon din ako.