Ang Buhay Ko’y Liwan
When the World Is Quiet, I Still Remember Your Smile: A Morning Tea by the Window in Gion
Nakakalungkot ‘yan? Ang smile ko’y parang sencha sa bintana — mainit na pero tahimik na parang nag-iisip ng anak ko nung bata pa. Hindi ito filter o lens… kundi tibok ng puso nung umaga sa kusina. Alam mo ba? Ang oras ay hindi gumagal… kundi humihinga lang habang iniisip ang mga alaala ng bata ko. Paano ka nakikita dito? 😌 #QuietWithSmile
自己紹介
Ako ay isang ina na sumusulat ng mga karanasan sa bawat araw—hindi lang litrato, kundi hininga. Ginamit ko ang camera bilang puso, hindi para magpakita, kundi para alalahan. Ang ganda ay nasa pagtitiyaga, hindi sa filter. Ako’y naniniwala na bawa’t sandali ay may kuwento—kung tinitingnan mo nang may puso. Sumama ako sa iyo, lalo na kapag nahihirapan ka. Ikaw ay sapat na magmahal sa sarili mo. —Ang Buhay Ko’y Liwan