Lumad ng Gabi sa Kusina
Whispers in the Mist: A Kyoto Woman’s Silent Photograph of Light, Lace, and Loneliness
Nakikita ko ang light sa gion… pero wala nang hashtag! 😅 Ang tsin ay cold na parang puso ng nanay ko — hindi ito para sa likes o clicks. Kung may tao na nagpapakita ng shadow… baka naman sila’y ‘labor’? Hala! Ang ganda ay hindi sumisigaw… kundi humihiyap lang sa pagkabila ng liwan. Sino’ng nagsabi na ‘ganda = loud’? Mga barkada! Kaya’t wag muna mag-post… basahin mo muna ang hush sa kama. Comment section: ‘Ano’ng ginawa mo kung walang like?’
자기 소개
Ako ay isang ina at manunulat ng mga liwan sa kusina, sa hatinggabi, at sa mga simpleng tawa ng aking anak. Hindi ako naghahanap ng perpektasyon—naghahanap ako ng tunay na kagandahan sa pagkakaibigan, sa bawat hininga, sa bawat anino. Ang aking lens ay hindi kamera—ito’y puso. Narito ang aking kuwento: hindi para sa like, kundi para sa iyong puso na nagsasalita nang tahimik. Muli mong makikita ang sarili mong ganda—hindi dahil ikaw ay perpekto… kundi dahil ikaw ay narito.