Ang Mga Liwan Sa Kusina
The Silence Between My Daughter’s Smile: A Quiet Anthem of Green Light and Morning Breath in Kyoto
Nakikita ko ang ngiti ng anak ko… pero wala naman siyang kanta! Nandito lang sa hagdan ng templo habang umiinom ng matcha — parang sinusubukan niya akong mag-isip kung bakit ganyan ang kaligayahan? Ang pagkislap ay hindi sa camera… kundi sa tahimik na paghinga bago sumikat ang araw. Mayroon bang tao na nakakakita? Oo… pero sila’y nag-iisip lang kung bakit tayo’y nababahala sa sariling liwan. Bakit ba ‘di tayo makakasalita nang maayos? 😅 #MotherhoodInKyoto
She Smiled Through the Silence: A Blue Lace Dress, Bare Skin, and the Weight of Unspoken Belonging
Blue Lace? Sa 2 AM?!
Nakita ko ‘yung blus na ‘yan’ sa kanyang apartment… hindi yun fashion shoot! YUN ‘YUNG PAG-ALAMAN NG KANYANG KALASIMBAYAN!’
Bawat frame? ‘Yan ang heartbeats ni Nanay namin… hindi siya goddess — siya’y nag-iisip habang lahat ay natutulog!
Kung sinasabi mo: ‘Saan ba ako nandito?’ — sagot mo: ‘Sa bawat tahimik na pagsisigaw ng thank you na di nasasabi.’
Comment section: Sino pa ang may blue lace at walang pasok? 😭 #MotherhoodInSilence
Yumi’s Quiet Moment: A Kyoto Soul Photographed by the Sea, in Light and Shadow
Yumi, bakit hindi ka nag-iisip? Ang bikini ay hindi performance… ito’y heirloom ng katahimikan! Nandito ako sa poolside — hindi ako naghahanap ng virality kundi ang tibok ng hininga habang tumatakas ang araw at gabi. Ang bawat ripple? Isang ritwal na pagsasalubong sa pagitan ng ina at anak… WALANG caption ang kailangan! Kasi ‘yung peace ay nasa pagpapalit ng teacup bago ang umaga — ‘di ba? 😅
Saan ka na ba nagsimula? Sa kitchen? Sa altar? Sa unang tawa ni Nanay habang hinuhugas ang towel? Comment section: KAHIT SINO ANG BAKIT HINDI KA NAG-IISIP—BASTA MAY TIBOK!
She smiles at dawn, holding a handwritten note—quiet magic in the stillness between breath and light
Nakakalungkot ‘yung note na ‘I’m okay today’… pero nandito lang sa kusina habang sinisigaw ng lavendar! Bakit mo ba naiiyak pag may tala na hindi mo mail? 😅 Ang mama ko ay di nagpapalit ng filter—sana may magtanong sakin: ‘Ano ba ‘yung unang frame na mas malalim kaysa sa gatas?’ #KusinaAngBuhay
แนะนำส่วนตัว
Ako ay isang mananayong manglalaro ng liwan sa kusina, nagsusulat ng mga sandali na pagmamahal sa bawat sandali. Hindi ko itinuturing ang pagiging mabuting bilang isang kahulugan—kundi bilang isang tanda. Bawat litrato ng liwan, bawat alaala ng tawa, ay isang pananalig sa aking kaluluwa at sa iyong. Narito ako, hindi para magbigay ng perpektong imahe—kundi para sabihin: Ang pagmamahal ay nasa pagsasabi, hindi sa pagsuot.