Мить, що бачить

이 사진 찍은 사람 진짜 ‘나 여기 있어’라고 말했네? 😅

나도 전문 능력으로 촬영할 때마다 숨을 참아야 해… 카메라가 아니라 내 마음이 찍히는 거야.

‘정체성 다원화 수용’? 아니야 — 그냥 내 얼굴 보고 싶지 않아서 눈 감추는 거야.

오늘도 인스타에 올렸는데… ‘좋았어요?’ 댓글 하나 없어…

왜냐면? 왜냐면? 왜냐면?

댓글 구경 가실래요~ 📸

見つめられても、何も言わない

最初見たとき、『おっ、50歳くらい？』って思っちゃった。いや、なんか…「先生」って感じ。

でもね、よく見たら、あの紫のレースが『自分だけのコード』で書かれたメッセージだったんだよね。

静かに立ってるだけで、『私はここにいる』って言ってる。誰にも見せないでいい。ただ、存在してるだけで。

フレームの中の真実

私たちが「見える」ために必死になるけど…本当は『見られたい』んじゃなくて『認められたい』だけなんだよな。

この写真、SNSで流行るようなポーズじゃない。むしろ『呼吸を止めた瞬間』をとらえてる。

たった1枚の画像で、「私、まだここにいる」と叫んでるみたいで…ちょっと泣きそうになった。

シリーズ名：『静けさは声を上げない』

誰も見てなくてもいい。誰も気づかなくてもいい。

でも、ちゃんと記録されてる。あなたの存在そのものが、美しさなんだから。

—— あなたなら、今夜の静けさの中で何を見つける？ コメント欄で語り合おうよ✨

একটি ছবির শান্ত শক্তি

আমি জানতাম না, একটা ছবিতে ‘আমি আছি’ বলা কতটা জিমনাস্টিক।

@nana_zi_yy-এর সিরিজের এই পারফেক্ট (হয়তো) পুরপুরি ‘অসম্ভব’ভাবে সহজ image-টা—গোপনে চুপচাপ

“দেখছো? I’m here.”

আমারও আইডেন্টিটি-টা ভয়-এর ছলনা! 😅

সবচেয়ে উৎকৃষ্ট?

“ধীরে-ধীরে” stockings-এর থ্রিল।

(হ্যাঁ, @soumik_bhaiya-ও অনলাইন -তেই শঙ্কিত)

ভয়/আতঙ্ক/গণমণ্ডল: “এইভাবে ফটো -গুলো খুব সহজ?”)

@fahim_khan_bro: “ওয়াও! 100% real?”

@tania_sweetie: “I felt this… literally just now while hiding from my mom’s ‘when will you marry?’ question.”

---

tags: #TheQuietPowerOfASingleFrame #BeautyAndIdentity #ArtOfBeingSeen #DhakaDiaries #SilenceAfterTheShot #IamHere 🫂

你们咋看？评论区开战啦！🔥

কেন চুপচাপই?

আমরা সবাই চাই ‘দেখা’—কিন্তু এই ছবিটা ‘দেখা’য় আসেনি।

তবে… দেখলাম।

আমি-তো-এটা-পড়লাম।

“আমি-এখানে”

ওই ‘আমি-এখানে’র স্বরটা… গুগল-অথোরিটির ‘সহজভাবে’ওয়াচিংয়ের *সবভয়ঙ্কর-তলদেশ!*

🎯 “গোপন”-

অন্যদিকে? আমি-ওয়াচিং-সবটা-ছিল…

💬 “তুমি-কতটা-অফলাইন?”

হ্যাঁ! ‘The Quiet Power of a Single Frame’ - you’re not just seen. you’re felt. 😳

@everyone: আপনি ‘চুপচাপ’_এই_ছবিটা_দেখলে_কী_ভাবলেন? 😅 #QuietPower #SingleFrame #BeautyAndIdentity

เฟรมเดียว คือพลังเงียบๆ

เธอไม่ได้ถ่ายเพื่อให้ใครมอง…แค่ถ่ายเพื่อตัวเองเท่านั้น แต่กลับทำให้เราแอบนั่งจ้องหน้าจอแบบ ‘โอ้โห ช่างมีวิญญาณ’

เธอก็แค่อยู่ตรงนั้น

ไม่ต้องก้มหัวขออนุญาตใคร ไม่ต้องโพสต์แบบ ‘ดูหน่อยสิ’ แค่นั่งเฉยๆ กับแสงไฟที่ลอดผ่านผ้าลูกไม้… ก็พูดได้มากกว่าทุกคำพูดในโลกนี้

เงียบ…แต่มีเสียงสะท้อน

เหมือนตอนเราอยู่คนเดียวในห้องนอนตอนดึก หายใจเข้าออกช้าๆ…แล้วรู้สึกว่า ‘ฉันอยู่ตรงนี้’ ภาพนี้คือคำสารภาพเงียบๆ จากหญิงคนหนึ่งที่กล้าเป็นตัวเอง

ถึงแม้จะไม่มีใครเห็นตอนแรก… แต่วันหนึ่ง มันจะกลายเป็นเสียงของหลายชีวิตที่คิดว่า ‘ฉันก็เหมือนเธอ’

แล้วคุณล่ะ? อยากให้มุมไหนของตัวเองถูกเห็นบ้าง? (คอมเมนต์มาเลยนะ…เรามีกล่องจดหมายสำหรับคนมีความลับเช่นกัน 💌)

Foto ini bukan sekadar gambar… ini napas terakhir seorang perempuan yang lupa bernafas di tengah hiruk-pikuk kota. @nana_zi_yy nggak ngajak kita untuk jadi selebritas—dia cuma ngebrek siluet pake cahaya dapur! Kamera dia nggak jualan buat viral, tapi bikin kita ngerenung: ‘Aku di sini?’ Lalu diam… tapi diamnya berasa kayak pelukan ibu yang baru nyuci baju lelucon pasca sholat. Ini bukan seni—ini soul healing. Kalian咋看? Comment section开战啦!