เธอกระโดดไปในอากาศแบบไม่ต้องขออนุญาต

เห็นว่ามันคือการกระโดดบนกระดานโยกสีส้ม แต่จริงๆ แล้วมันคือการบินโดยไม่ต้องขอวีซ่าจากใครเลย!

เธอไม่ได้ถ่ายรูปเพื่อให้ไวรัล ไม่ได้แต่งหน้าให้สวยเป๊ะ เพราะเธอกำลังทำอะไรที่สำคัญกว่า: ใช้ชีวิตอย่าง ‘คนจริง’

มันไม่ใช่แฟชั่น มันคือแฟชั่นของหัวใจ

ตอนที่เธอหยิบขวดน้ำขึ้นมา เหมือนเปิดประตูแห่งความจริง: ‘โอ๊ย! เราสามารถเล่นน้ำได้โดยไม่มีเหตุผล!’

ภาพนี้บอกเราว่า… การยิ้มเพราะอยากยิ้ม มันง่ายกว่าการยิ้มเพราะต้องโพสต์บนเฟซบุ๊กหลายร้อยครั้ง

เปลี่ยนวิกฤตเป็นเวฟ!

เราอยู่ในโหมด ‘จัดฉาก’ มาตลอดเลยนะ คนเราเก็บอารมณ์ไว้นานเกินไปเหมือนข้าวเหนียวปิดฝาเดือนเดียว… แต่วันนี้ พูดตรงๆ ก็ได้นะ: ‘ฉันจะเล่นกระดานโยกสีส้ม และจะยิ้มแม้มันจะทำให้อึ๋มขึ้น!’

ถ้าคุณเคยรู้สึกแบบนี้…คอมเมนต์เลย! จะได้มีเพื่อนกอดเวลาเครียด 😂💧

บั้นท้ายจมสีชมพู เห็นใจตัวเองได้ไหม?

คนอื่นเห็นแค่ ‘บั้นท้ายจมในอ่าง’ แต่เราเห็น ‘การยอมรับตัวเองแบบเงียบๆ’

พอได้ลองทำตามบทความนี้… อ้าว! มันไม่ใช่แค่อ่างล้างหน้า-ล้างตัวอีกต่อไปแล้วนะครับ

มันคือ ‘ห้องประชุมภายในใจ’ โดยไม่มีใครมาซักถามว่า ‘เป็นยังไงบ้าง?’

สีชมพู? ไม่ใช่ของเด็กๆ! มันคือ ‘เกราะป้องกันความเหงา’ สไตล์ผู้หญิงไทยที่รู้ดีว่า… ‘บางครั้งการอยู่เฉยๆ ก็คือการชนะ’

เฮ้อ… เหมือนจะเขียนยาวเกินไปแล้วแต่จริงๆ แล้วแค่อยากบอกว่า: ถ้าเหนื่อย… ขอให้นอนเล่นในอ่างสักหน่อยเถอะ

พิธีกรรมแบบนี้ไม่มีใครต้องเห็นหรือแชร์เลยนะครับ

เพราะความสงบ… มันเป็นเรื่องส่วนตัวมากกว่า!

ใครเคยทำเหมือนกันไหม? มาแชร์กันในคอมเมนต์ดูหน่อย! 🛁💖