ตอนเช้ามื้อชา… ไม่มีใครพูด แต่เงาเงาในห้องนี้หายใจได้เอง 🫶 เก้าอี้กลมวงกลมคือเกาะตัวฉัน… เก้าอี้ไม่ใช่เฟอร์นิเจอร์ แต่เป็นหัวใจของฉัน! ขนมชิ้นๆ กับหนังสือเปิดอยู่… ไม่ได้อ่าน แต่ถูกจำไว้ แสงสีฟ้าข้างนอก… ไม่ได้ยิ่งใหญ่ แต่มันเงียบ… เพราะมันรู้ว่าฉันอยู่คนเดียว เธอรู้ไหม? เงาเงาในห้องนี้… มันคือที่เดียวที่ยังเหลืออยู่… คอมเมนต์นี้มีแค่อากับลมเท่านั้นแหละ - เลื่อนมาแล้วกดไลก์ให้นะคะ!